Dit is ons lot,
te aarden in de grond
waar wij zijn ingebed
ons hebben ingegraven
te overleven binnen klei en zand
met wortels koppig ondergraven
bodems van hardvochtig land.
Bestaan en zoeken het geestdriftig water
– het roept vanuit de oudste bron –
de diepste ader mogen raken
en gaan tot waar het licht begon.
Lieve van Impe (Transparant: gedichten, 2000).