Eerder toevallig en tot mijn verbazing vernam ik vandaag pas – ruim een maand na datum – het overlijden van Yoeri Lauwers. Yoeri was pas vijfentwintig en leed aan mucoviscidose. Op eigen verzoek heeft hij zijn leven laten beëindigen nadat was gebleken dat hij twee jaar na een dubbele longtransplantatie acute afstotingsverschijnselen begon te vertonen en een nieuwe transplantatie medisch niet meer mogelijk was. Yoeri Lauwers was sinds 2004 als medewerker en later als redacteur aan Tweakers.net verbonden. Sinds juni 2007 was hij er eindredacteur.
Zelf leerde ik Yoeri blogsgewijs kennen in de beginperiode van de Skynet-blogs waar hij blogde als Robbedoeske. Dat zal in 2003 zijn geweest. In Vlaanderen begon het fenomeen van de blogs op dat moment pas echt goed door te breken en het ging er vaak fel aan toe. Toen ik zelf een hele tijd stopte met bloggen, volgde ik ook het blog van Yoeri niet meer zo vaak. In de periode van zijn longtransplantatie las ik zijn blog weer wat meer, maar door tijdgebrek kwam ik nog nauwelijks aan het lezen van blogs toe en verloor ik hem jammer genoeg uit het oog.
Alhoewel ik Yoeri alleen maar via zijn blog en dus nooit persoonlijk heb gekend, kwam hij op mij over als moedig en altijd goedgezind, ondanks zijn ziekte die toch heel moeilijk om dragen moet zijn geweest voor hemzelf en zijn naasten.
Yoeri’s kracht en positieve ingesteldheid straalden ook af op de mensen in zijn omgeving en op degenen die zijn blog lazen. Yoeri was daarmee een voorbeeld voor ons allemaal.
Yoeri is er niet meer en daar kunnen we niets aan veranderen. We kunnen niet verhinderen dat onze geliefden lichamelijk doodgaan, maar we kunnen wel beletten dat ze uit onze herinnering verdwijnen. “Dood ben ik pas als jij mij bent vergeten” schreef de zanger Bram Vermeulen. Laat ons daarom de naam van Yoeri in onze herinnering bewaren en bedenk: “Er is een land van de levenden en een land van de doden. De brug is liefde. De enige overlevende. De enige zin.” (The Bridge of San Luis Rey, Thornton Wilder)