Het zal je kind maar zijn

De naam die je aan je kind geeft is een teken of je verantwoordelijk genoeg bent om een kind ter wereld te brengen of niet. En ik zie hoe langer hoe meer bewijzen dat de ouders debiel zijn. Ik heb het nog gehoord, bij mijn dochter op school: “Nike”, naar de sportschoenen en “Kever”, nog zo eentje. En je zegt van godverdomme, wij creëren mensen die bijna verlegen zijn om hun naam te zeggen. […] De rusthuizen gaan later vol Kevers zitten en Nikes en Shanias die in broek hebben gekakt. […] Ik vind dat een reden om kinderen weg te nemen bij hun ouders. […] Dat is kindermishandeling, want je maakt je kind belachelijk. […] Laat ze naamloos, ze luisteren toch niet.

En het ergste wat ik gehoord heb – en het bestaat dus – in Brasschaat heb ik mensen horen zeggen dat ze een agenda bijhouden voor hun kind om speelafspraken te maken met vrienden. Speelafspraken! Dus die bellen rond naar andere mama’s en verantwoordelijke papa’s om te zien wanneer het kleintje een uurtje vrij heeft om te komen spelen. Dus zelfs spelen wordt per agenda, of per Blackberry waarschijnlijk, nu geregeld. Gemanaged, uw kind moet gemanaged worden […] uw kind moet zijn tijd besteden.

Stand-up comedian Nigel Williams in het programma Bromberen op Radio 1 (2 december 2007 “Kinderen“)

Gepubliceerd door Patrick

Every day I'm a librarian ∞ Brusselaar met een Antwerps accent ∞ sapiophile ∞ filmliefhebber ∞ cum spe sed vigilanter (hopeful, but vigilant) ∞ 1080 Brussel ∞ 1080 Bruxelles.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *