The science of sleep (2006)

The science of sleep is de tweede film van de Franse regisseur Michel Gondry die ik zag. In het Frans heet de film La science des rêves, maar voor zover ik me herinner stond hij (zelfs in Brussel) niet zo op de affiche. In 2004 kon Eternal sunshine of the spotless mind me al bekoren.

Gondry gebruikt in deze film, waarvoor hij zelf ook het scenario schreef, vooral zijn jeugdherinneringen en zijn dromen. Het hoofdpersonage Stéphane kan droom en werkelijkheid moeilijk uit elkaar halen en in de film lopen beide dan ook voortdurend door elkaar. Het visuele onderscheid realiseert Gondry niet met special effects, maar met rekwisieten en decorelementen uit bordkarton.

Continue reading “The science of sleep (2006)” »

Thank you for smoking (2005)

Thank you for smoking is een satire die tot nadenken stemt. Tabakslobbyist Nick Naylor gebruikt een verwrongen logica om een sector te promoten waarvan algemeen wordt aanvaard dat hij de gezondheid schade toebrengt. Nick kent de gezondheidsproblemen die tabak kan veroorzaken. Maar daar ligt hij niet wakker van.

Naylor is een van die mensen die je zonder scrupules alles kunnen wijsmaken. Dat zegt hij ook tegen zijn zoontje: “My job requires a certain… moral flexibility”. Of zoals een tagline van de film het zegt: “Nick Naylor doesn’t hide the truth… he filters it.” Regelmatig gaat Naylor uit eten met zijn collega’s uit de alcohol- en wapenbranche die er al even weinig gewetensbezwaren op nahouden. Ze noemen zichzelf de Merchants of Death.

De film is niet louter een aanklacht tegen de tabakslobby, maar hij stelt in het algemeen de zogenaamde spin doctors en de impact van de media in vraag. Ook de activisten tegen alcohol, tabak, wapens… gebruiken om hun doel te bereiken strategieën en campagnes die niet altijd even koosjer zijn.

Als informatie maakbaar en manipuleerbaar is, hoe ben je dan nog in staat om foute van juiste informatie te onderscheiden? En bestaat er wel zoiets als “juiste” en “foute” informatie? Hangt alles gewoon niet af van het standpunt dat je inneemt? Dat zijn vragen die ik me als informatieprofessional stelde na het bekijken van deze film.

30.09.2006, Brussel, UGC De Brouckère, zaal 10
19.30 uur, 8,10 euro, 92 min.

Halal op school

In Brussel Deze Week nr. 1019 reageert ene meneer of mevrouw ‘Naam en adres bij de redactie bekend’ in een lezersbrief op het maaltijdenbeleid dat burgemeester Philippe Moureaux in de Molenbeekse gemeentescholen voert.

Nou heb ik nooit begrepen waarom iemand in een democratie als de onze een lezersbrief anoniem gepubliceerd wil zien. Tenzij men aan een congenitale vorm van lafheid lijdt. Wel begrijp ik waarom krantenredacties deze lezersbrieven publiceren. Anonieme reacties zijn niet zelden controversieel. Controverse gaat er altijd in en is goed voor de leescijfers. Maar soit, dat is een andere kwestie. Ter zake.

Continue reading “Halal op school” »

Le droit de rêver

Le seul fait de rêver est déjà très important.
Je vous souhaite des rêves à n’en plus finir
et l’envie furieuse d’en réaliser quelques-uns.
Je vous souhaite d’aimer ce qu’il faut aimer
et d’oublier ce qu’il faut oublier.
Je vous souhaite des passions.
Je vous souhaite des silences.
Je vous souhaite des chants d’oiseaux au réveil
et des rires d’enfants.
Je vous souhaite de résister à l’enlisement,
à l’indifférence, aux vertus négatives de notre époque.
Je vous souhaite surtout d’être vous.

Jacques Brel (1929-1978)

Zo helpe ons God

Aan de vooravond van de begrafenis van Karol Wojtyla luister ik naar de Engelstalige uitzending van Radio Vaticana die in het teken staat van het spirituele testament van Johannes Paulus II dat vandaag openbaar werd gemaakt.

Het testament beslaat in zijn oorspronkelijke vorm vijftien pagina’s en is geschreven in het Pools. Om Poolse journalisten niet te bevoordelen werd het vertaald in het Italiaans, zo deelt het Vaticaan mee. Volgens de pauselijke woordvoerder Joaquin Navarro-Valls bevat het testament niet de naam van de kardinaal die de paus twee jaar geleden in het geheim (“in pectore” of “in het hart”) heeft benoemd.

In zijn testament laat de paus weten dat hij geen persoonlijke bezittingen nalaat en dat zijn persoonlijke nota’s moeten worden verbrand. Opmerkelijk is ook dat de paus er in 2000 (toen hij tachtig werd) aan dacht om te abdiceren. Of de tijd niet gekomen was om het “nunc dimittis” (“laat ons nu gaan”) te herhalen, zo schreef hij. De paus verwees daarmee naar Lucas 2:29 waar Simeon zegt: “Nunc dimittis servum tuum, Domine” (“Laat nu Uw dienstknecht gaan in vrede, Heer”).

Daarnaast in de uitzending ook aandacht voor de encyclieken en enkele opmerkelijke toespraken van de overleden pontifex.

Bijvoorbeeld als hij het in 1984 heeft over mensenrechten en vrede:

Peace is threatened whenever the human spirit is oppressed by poverty, or constrained by social, political or ideological dictates. In our world, peace is seriously threatened by the tensions arising out of ideological differences between East and West, and by the growing contrast between the developed countries of the North and the developing countries of the South.

Peace is threatened wherever the fundamental rights of man are ignored or trampled upon, especially the right of religious liberty.

Peace is threatened where the integral well being of the human person is not recognized, promoted and safeguarded; where human beings are not respected in their unique dignity and worth; where they are subordinated to preconceived interests and the ambition of power in any of its forms; where the poor are exploited by the rich, the weak by the strong, the uneducated by the clever and unscrupulous.

Peace is threatened where the human person is made the victim of scientific and technological processes, rather then the beneficiary of the marvellous capabilities for genuine progress and development, which man rests from the universe.

Peace is threatened by events, but these events themselves mirror deeper causes connected with the attitude of the human hearth.

Eén ding moet men Johannes Paulus II nageven: met de bovenstaande uitspraken durft hij in eigen hart te kijken en de vinger op de wonden te leggen die zijn zevenentwintig jaar durend pontificaat ongetwijfeld bij velen heeft veroorzaakt.

Legt de Kerk immers niet haar eigen ideologische dictaten aan de gelovigen op? Negeert zij niet de fundamentele vrijheid en eigenheid van de mens en het recht om zijn religie op een zelfgekozen manier te belijden? Als man, vrouw, homo- of heteroseksueel, gehuwde of celibatair?

Bracht de Kerk niet vele mensenlevens in gevaar door het gebruik van condooms als voorbehoedsmiddel tegen seksueel overdraagbare ziekten te verbieden? Buitte zij op dit vlak – bijvoorbeeld in Afrika – de onwetenden niet uit door hen onwetend te houden en ze zo hun eigen graf te laten graven?

’t Is goed in ’t eigen hart te kijken nog even voor het slapengaan, of ik van dageraad tot avond geen enkel hart heb zeer gedaan. Of ik geen ogen heb doen schreien geen weemoed op een wezen lei.

Het komt ons niet toe een mens te oordelen. “Oordeelt niet, opdat gij niet geoordeeld wordt” zegt de evangelist Mattheus. De Geschiedenis zal het doen in onze plaats en zij zal alles tot zijn recht laten komen.

Johannes Paulus II is overleden. Vandaag wordt hij begraven en op 18 april gaan de kardinalen in conclaaf om een nieuwe paus te kiezen. Toch moeten wij ook stilstaan bij de woorden van Godfried kardinaal Danneels: “Enkel naar de toekomst kijken, is gevaarlijk. Laten we ook het verleden niet uit het oog verliezen, en dankbaar zijn om wat Johannes Paulus II ons heeft nagelaten.”

Wat zijn voorganger heeft nagelaten, bene facta et male facta, zal het aanknopingspunt zijn voor het beleid van de nieuwe paus. Laten wij bidden met de woorden die ons gegeven zijn: “Mögen andere kommen und es besser machen.” Zo helpe ons God.