The science of sleep is de tweede film van de Franse regisseur Michel Gondry die ik zag. In het Frans heet de film La science des rêves, maar voor zover ik me herinner stond hij (zelfs in Brussel) niet zo op de affiche. In 2004 kon Eternal sunshine of the spotless mind me al bekoren.
Gondry gebruikt in deze film, waarvoor hij zelf ook het scenario schreef, vooral zijn jeugdherinneringen en zijn dromen. Het hoofdpersonage Stéphane kan droom en werkelijkheid moeilijk uit elkaar halen en in de film lopen beide dan ook voortdurend door elkaar. Het visuele onderscheid realiseert Gondry niet met special effects, maar met rekwisieten en decorelementen uit bordkarton.
Omdat Stéphane zich voortdurend in dagdromen verliest, is een relatie met een vrouw niet vanzelfsprekend. Hij wordt verliefd op zijn overbuurvrouw Stéphanie, maar die wimpelt hem aanvankelijk af. Hierdoor komt hij opnieuw in de vicieuze cirkel van de droom terecht. Na enkele toenaderingen en een voortdurend trekken en afstoten vindt Stéphane in Stephanie uiteindelijk toch een compagnone de route.
The science of sleep is een film die me vooral door het hoge surrealistische gehalte enorm aanspreekt.