Op zijn persoonlijke blog raakte Johan Mijs van het VCOB de problematiek al aan: bloggen ligt gevoelig bij openbare besturen. Zelf reageerde ik daar als volgt op:
Ik begrijp dus heel goed dat overheden terughoudend zijn tegenover blogs van hun medewerkers, zeker als die blogs er niet zijn gekomen met de officiële toelating van het bestuur. Het is niet omdat een bibliothecaris zelf een bibliotheekblog start of er een medewerker opzet, dat zo’n blog ook “gedekt” is door de lokale overheid. Het zou kunnen dat op zo’n blog (misschien zelfs niet echt gewild en bewust) standpunten worden ingenomen waarvan de lokale overheid nog geen kennis heeft genomen of waarmee die lokale overheid het zelfs gewoon niet eens is. Dan zit je dus met een probleem.
Natuurlijk begrijp ik van de andere kant dat werknemers zich belemmerd voelen als ze de technologische mogelijkheden van deze tijd niet volop mogen gebruiken bij de uitoefening van hun job.
Ik zal proberen hier mijn standpunt nog wat verder – in positieve zin – te nuanceren.
In een reactie op mijn vorige blogbericht Moet de bibliotheekdirectie bloggen? haalde WoW!ter de Director’s blog van de Ann Arbor District Library aan. Ik heb de berichten even doorgenomen en ontdekte een gezond standpunt ten aanzien van bloggen door het personeel:
We trust our staff, and we know that when we expect the best of people that is usually what we get. Allowing staff to post in an unmoderated fashion has worked well and they produce great content. We have had only one incident of profanity posted on the site by a patron and that was during the first quarter after launch. We post all comments from patrons and our responses directly on the site in a searchable database. 96 staff members have contributed unmoderated posts and content to the site. Our rules are simple. Keep it factual, simple, direct and about library related business.
Natuurlijk kun je een Amerikaanse bibliotheek niet vergelijken met een Vlaamse. Amerikaanse bibliotheken zijn doorgaans zelfstandige en zelfbedruipende instellingen met een raad van bestuur die alleen aan zichzelf en de klanten verantwoording moet afleggen. In Vlaanderen (maar ook in tal van andere buitenlanden) zijn openbare bibliotheken instellingen waar uiteindelijk een (al dan niet gemeentelijke) politicus voor de bibliotheek bevoegd is.
Als gemeentebesturen niet toelaten dat de medewerkers van hun bibliotheek (of alleen al maar de bibliothecaris) aan het bloggen gaan, dan zegt dat mijns inziens ook veel over het vertrouwen tussen de gemeentelijke politiek en het personeel. Het is wellicht niet alleen een kwestie van vertrouwen, maar ook een kwestie van de touwtjes in handen willen hebben. Door bibliotheekmedewerkers te laten bloggen geef je de controle een stuk uit handen. Maar is dat daarom negatief?
Ik ben in normale omstandigheden geen grote voorstander van management by exception, maar in dit geval zou ik de gemeentebesturen toch aanraden om het principe van harte toe te passen: laat het bibliotheekpersoneel bloggen, spreek duidelijke en eenvoudige regels af, laat ieder zijn gang gaan, grijp in als er echt iets misgaat.
Als je als blogger jezelf aan de netetiquette en algemeen geldende gedragsregels houdt, dan zie ik niet in waarom men verboden zou worden om een weblog bij te houden over zijn vakgebied.
Ik denk juist dat een bibliotheek van een weblog veel meer voordelen dan nadelen kan ondervinden. Ten eerste kan een weblog goed zijn voor de persoonlijke ontwikkeling van een medewerker, waar de bibliotheek als werkgever weer voordeel uit haalt. En ten tweede heeft de bibliotheek ook nog eens gratis reclame.
Ik denk dat de reden om niet toe te staan dat mensen over hun werk bloggen, voornamelijk gebaseerd is op angst.
Ook in onze bibliotheek bloggen we nog niet. Ik wil hier eerst een goedkeuring van mijn college voor. Sommige mensen vrezen dat de blog van de bib ook kan gaan dienen om kritiek te uiten over andere gemeentelijke diensten.
Ik vind wel dat je je niet mag beperken tot bloggen. Er zijn veel meer Web 2.0-technieken die ons kunnen helpen om ons doel te bereiken. Web 2.0 mag echter geen doel zijn, het biedt wel veel hulpmiddelen.
De bibliotheek streeft naar een goed en positief imago bij haar gebruikers. Een stap naar een jong imago is meegaan met de nieuwste ontwikkelingen.
Het is zeer belangrijk dat wij – als bibliotheken – nú mee op de kar springen. Over 3 jaar is het te laat! We moeten het publiek verleiden, vangen en vasthouden. Kortom er ligt een maatschappelijke taak en relevantie. Als de maatschappij 2.0 gaat, moeten de bibliotheken dat ook.
Genk, Sint-Truiden, … Is het niet veeleer gebrek aan vertrouwen in de gemeenschap dan in het eigen personeel? Angst voor kritiek op gemeentelijke diensten in de oncontroleerbare reacties op de blog? Misschien ook – en dan volgens mij wel terechte – angst voor ongepaste comments van allerlei aard? Al is de berichtgeving ‘sereen’, door de aard van de reacties kan iets makkelijk het label van riooljournalistiek krijgen.